دانشکده تاریخ و خاطره
از در اصلیش که وارد می‌شوید، اگر عاشق ایران و بناهای دوست‌داشتنی‌اش باشید، تصویری از حوض و گلدان‌های سفالیش گرفته تا درختان تنومندش برای همیشه در یادتان می‌ماند.
عمارت نگارستان از بناهای قدیمی تهران است که در سال ۱۱۸۷شمسی به دستور فتحعلی‌شاه قاجار به عنوان اقامتگاه تابستانی ساخته شد. این بنا دارای دو عمارت به نام‌های دلگشا و تالار قلمدان دارد. اتاق‌هایی با درهای چوبی و دو تالار بزرگ در طرفین ساختمان مرکزی این باغ وجود دارد. این باغ دارای ۶۴ اتاق، چهار تالار، کتابخانه با چهار سالن و ۶۰۰ متر زیربنا است. تالارها با آینه‌کاری، نقوش طلایی و چلچراغ‌های باارزش مزین شده و تابلوهای آن به‌دست هنرمندانی چون میرزا جانی‌نقاش، میرزا بابا‌نقاش و عبدالله خان نقاش‌باشی کشیده شده است.
این بنا در زمان ساخت خارج از تهران قرار داشت، اما در سال ۱۲۸۴قمری که ناصرالدین‌شاه بر گستره شهر تهران افزود، این بنا در داخل حصار جدید قرار گرفت و پس از بنای کاخ‌های صاحبقرانیه و سلطنت‌آباد، این باغ در اختیار نهادهای حکومتی قرار گرفت.
در سال ۱۳۰۴ قمری این باغ به مدت یک سال به وزارت عدلیه اختصاص داده شد. در زمان مظفرالدین‌شاه، پس از سفر به فرنگ و بازدید از مدرسه فلاحت امپراتوری در مسکو، اولین مدرسه فلاحت ایران با استخدام یک بلژیکی در این باغ دایر شد. کمی بعد در بناهای جنوبی باغ، مدرسه مستظرفه به ریاست کمال‌الملک تأسیس شد.
با گذشت زمان از آنجا که این باغ دیگر جزو بناهای سلطنتی نبود، رو به ویرانی رفت تا اینکه در سال ۱۳۰۷شمسی، وزارت معارف در این محل سه بنای بزرگ ساخت و به دارالمعلمین عالی اختصاص داد. برای این کار از معمار و مهندس مهاجر روس؛ الکسی مارکف کمک گرفته شد. سپس با رعایت اصول معماری ایرانی، نقشه تبدیل عمارت به دارالمعلمین تهیه گردید. باغ نگارستان نیز به‌دست سید علی‌اکبر باغبان طراحی شد. دبیرستان علمیه نیز تا سال ۱۳۱۱ در یکی از این سه بنا دایر بود. با تأسیس دانشسرای عالی در خرداد ۱۳۱۱ تمام بناها به این دانشسرا اختصاص یافت.
در سال ۱۳۱۵، کتابخانه باغ ساخته شد که معاونت آن را پروین اعتصامی به‌عهده داشت. در ۱۳۳۵، مؤسسه لغت‌نامه دهخدا، کلاس‌های زبان‌های خارجی، جغرافیا و کلاس‌های عمومی دانشکده ادبیات دایر شد. در ۱۳۳۷ نیز مؤسسه تحقیقات اجتماعی در این مکان آغاز به‌کار کرد.
از ۱۳۴۱ تا ۱۳۷۰، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در این محل دایر بود و پس از انتقال آن، زمانی که در ۱۳۷۱ قصد واگذاری و تخریب آن را داشتند، دکتر روح‌الامینی مقاله‌ای با عنوان حسب حال در روزنامه اطلاعات نوشت و به واگذاری و تخریب آن اعتراض کرد. این محل نزدیک به دو سال متروکه بود تا اینکه در آبان ۱۳۷۴ دکتر حسن حبیبی، معاون‌اول رئیس جمهور وقت، از این مکان دیدن و یکی از کارشناسان میراث فرهنگی به نام مهندس دانشور را برای تهیه نقشه و بازسازی باغ معرفی کرد. او نیز با هماهنگی دانشگاه، نقشه اولیه را به‌دست آورد و تغییرات انجام شده را اصلاح کرد.
هم‌اکنون این عمارت پرماجرای زیبا، محلی برای گردشگری و عکاسی خیلی از علاقه‌مندانش شده است. در فضای باز این عمارت یک کافه، چندین حوض با گل‌های نیلوفر آبی و سردیس‌هایی از چهره‌های ادبی وجود دارد. در موزه‌های آن نیز مجموعه مجسمه مینیاتورهای مردم‌شناسی جهانگیر ارجمند که توسط خودشان به باغ نگارستان اهدا شده است، مجموعه‌ای از نقاشی‌های کمال‌الملک و نقاشان بزرگ دیگر، مجموعه‌ای از نوشته‌ها و کتاب‌ها و عکس‌های ایشان، در انتها یک کلاس درس با تخته گچی و نیمکت‌های قدیمی در این عمارت وجود دارد که نوستالژی و یادگارهای زیادی را به‌یاد دوستدارانش می‌آورد.
از در اصلیش که وارد می‌شوید، اگر عاشق ایران و بناهای دوست‌داشتنی‌اش باشید، تصویری از حوض و گلدان‌های سفالیش گرفته تا درختان تنومندش برای همیشه در یادتان می‌ماند.
عمارت نگارستان از بناهای قدیمی تهران است که در سال ۱۱۸۷شمسی به دستور فتحعلی‌شاه قاجار به عنوان اقامتگاه تابستانی ساخته شد. این بنا دارای دو عمارت به نام‌های دلگشا و تالار قلمدان دارد. اتاق‌هایی با درهای چوبی و دو تالار بزرگ در طرفین ساختمان مرکزی این باغ وجود دارد. این باغ دارای ۶۴ اتاق، چهار تالار، کتابخانه با چهار سالن و ۶۰۰ متر زیربنا است. تالارها با آینه‌کاری، نقوش طلایی و چلچراغ‌های باارزش مزین شده و تابلوهای آن به‌دست هنرمندانی چون میرزا جانی‌نقاش، میرزا بابا‌نقاش و عبدالله خان نقاش‌باشی کشیده شده است.
این بنا در زمان ساخت خارج از تهران قرار داشت، اما در سال ۱۲۸۴قمری که ناصرالدین‌شاه بر گستره شهر تهران افزود، این بنا در داخل حصار جدید قرار گرفت و پس از بنای کاخ‌های صاحبقرانیه و سلطنت‌آباد، این باغ در اختیار نهادهای حکومتی قرار گرفت.
در سال ۱۳۰۴ قمری این باغ به مدت یک سال به وزارت عدلیه اختصاص داده شد. در زمان مظفرالدین‌شاه، پس از سفر به فرنگ و بازدید از مدرسه فلاحت امپراتوری در مسکو، اولین مدرسه فلاحت ایران با استخدام یک بلژیکی در این باغ دایر شد. کمی بعد در بناهای جنوبی باغ، مدرسه مستظرفه به ریاست کمال‌الملک تأسیس شد.
با گذشت زمان از آنجا که این باغ دیگر جزو بناهای سلطنتی نبود، رو به ویرانی رفت تا اینکه در سال ۱۳۰۷شمسی، وزارت معارف در این محل سه بنای بزرگ ساخت و به دارالمعلمین عالی اختصاص داد. برای این کار از معمار و مهندس مهاجر روس؛ الکسی مارکف کمک گرفته شد. سپس با رعایت اصول معماری ایرانی، نقشه تبدیل عمارت به دارالمعلمین تهیه گردید. باغ نگارستان نیز به‌دست سید علی‌اکبر باغبان طراحی شد. دبیرستان علمیه نیز تا سال ۱۳۱۱ در یکی از این سه بنا دایر بود. با تأسیس دانشسرای عالی در خرداد ۱۳۱۱ تمام بناها به این دانشسرا اختصاص یافت.
در سال ۱۳۱۵، کتابخانه باغ ساخته شد که معاونت آن را پروین اعتصامی به‌عهده داشت. در ۱۳۳۵، مؤسسه لغت‌نامه دهخدا، کلاس‌های زبان‌های خارجی، جغرافیا و کلاس‌های عمومی دانشکده ادبیات دایر شد. در ۱۳۳۷ نیز مؤسسه تحقیقات اجتماعی در این مکان آغاز به‌کار کرد.
از ۱۳۴۱ تا ۱۳۷۰، دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران در این محل دایر بود و پس از انتقال آن، زمانی که در ۱۳۷۱ قصد واگذاری و تخریب آن را داشتند، دکتر روح‌الامینی مقاله‌ای با عنوان حسب حال در روزنامه اطلاعات نوشت و به واگذاری و تخریب آن اعتراض کرد. این محل نزدیک به دو سال متروکه بود تا اینکه در آبان ۱۳۷۴ دکتر حسن حبیبی، معاون‌اول رئیس جمهور وقت، از این مکان دیدن و یکی از کارشناسان میراث فرهنگی به نام مهندس دانشور را برای تهیه نقشه و بازسازی باغ معرفی کرد. او نیز با هماهنگی دانشگاه، نقشه اولیه را به‌دست آورد و تغییرات انجام شده را اصلاح کرد.
هم‌اکنون این عمارت پرماجرای زیبا، محلی برای گردشگری و عکاسی خیلی از علاقه‌مندانش شده است. در فضای باز این عمارت یک کافه، چندین حوض با گل‌های نیلوفر آبی و سردیس‌هایی از چهره‌های ادبی وجود دارد. در موزه‌های آن نیز مجموعه مجسمه مینیاتورهای مردم‌شناسی جهانگیر ارجمند که توسط خودشان به باغ نگارستان اهدا شده است، مجموعه‌ای از نقاشی‌های کمال‌الملک و نقاشان بزرگ دیگر، مجموعه‌ای از نوشته‌ها و کتاب‌ها و عکس‌های ایشان، در انتها یک کلاس درس با تخته گچی و نیمکت‌های قدیمی در این عمارت وجود دارد که نوستالژی و یادگارهای زیادی را به‌یاد دوستدارانش می‌آورد.
