توریستی و گردشگری

به کسی که گردشگری می‌کند گردشگر یا توریست (tourist) گفته می‌شود. واژه گردشگر از زمانی پدید آمد که افراد طبقه متوسط اقدام به مسافرت کردن نمودند. از زمانی که مردم توانایی مالی بیشتری پیدا کردند و عمرشان طولانی‌تر شد، این امر ممکن شد. اغلب گردشگرها بیش از هر چیز به آب و هوا، فرهنگ یا طبیعت مقصد خود علاقه‌مند هستند. ثروتمندان همیشه به مناطق دوردست سفر کرده‌اند، البته نه به صورت اتفاقی، بلکه در نهایت به یک منظور خاص. به‌طور مثال برای دیدن ساختمان‌های معروف و آثار هنری، آموختن زبان‌های جدید و چشیدن غذاهای متفاوت. گردشگری سازمان‌یافته امروزه یک صنعت بسیار مهم در تمام جهان است

۳ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «ایران گردی» ثبت شده است

  • ۰
  • ۰
حیران از این همه زیبایی

حیران از این همه زیبایی

برای آنهایی که مسیر بین دو شهر آستارا و اردبیل را رفته باشند، گردنه حیران نام آشنایی است. جاده‌ای بی‌نهایت زیبا که از دل جنگل مسافران آستارا را به اردبیل می‌رساند و آنها را به چشم‌اندازی بی‌بدیل مهمان می‌کند. اما کسانی که از این مسیر عبور نکرده باشند هم بعید نیست نام حیران به گوششان خورده باشد. یا به دلیل سختی رانندگی در این مسیر که قدیم‌ها به دلیل عرض کم گردنه بسیار خطرناک یا به دلیل زیبایی بی‌حد و حصر آن. در یکی دو سال اخیر هم مباحثی مثل ساخت و ساز بی‌رویه و زمین‌خواری نام این مسیر زیبا را بیشتر سر زبان‌ها انداخته. اما حیران کجاست؟ حیران، نام روستایی است در شهرستان آستارا واقع در استان گیلان. این روستا به دلیل زیبایی طبیعی آن، به‌عنوان یکی از منطقه‌های نمونه گردشگری در ایران به‌شمار می‌‌رود و با توجه به شرایط آب و هوایی مناسب در سالیان اخیر، مورد توجه گردشگران قرار گرفته و ساخت و ساز بنا‌های تفریحی و گردشگری در آن افزایش یافته ‌است.

از مهم‌ترین جاذبه‌های گردشگری این روستا، گردنه حیران است که در مسیر راه ارتباطی آستارا – اردبیل قرار گرفته ‌است. این گردنه که آخرین منطقه حفاظتی استان گیلان است، از یک‌طرف مشرف به کوه‌هایی است که پوشیده از جنگل‌های انبوه ‌است و از سویی مشرف به دره‌ای نه‌چندان عمیق که از میان آن رود ارس عبور می‌‌کند. این رود تعیین کننده مرز ایران و کشور آذربایجان است. این گردنه در بیشتر زمان‌ها در زیر پوششی از مه قرار دارد و از نظر طبیعی دره‌ها و کوهپایه‌های آن، پوشیده از گل‌ها و گیاهان جنگلی و مرتعی هستند.

این منطقه دارای مناظر بکر طبیعی می‌باشد و نصف جنگل‌ها و مراتع آن متعلق به ایران و نیم دیگر در کشور جمهوری آذربایجان قرار دارد. سازمان جنگلداری استان امکانات تفریحی و گردشگری را ایجاد کرده و همچنین تله‌کابین در حال نصب بر روی این منطقه می‌باشد.

تله‌کابین حیران

دهکده توریستی حیران (تله کابین) در سال ۱۳۹۰ و با سرمایه‌گذاری بخش خصوصی شروع به‌کار کرد. این دهکده توریستی در زمان راه‌اندازی، با اعتباری نزدیک به دو و نیم میلیارد تومان افتتاح شد و کار ویژه‌اش ارائه خدمات تفریحی و گردشگری به مسافران است.

خط تله‌کابیـن، کارتیـنگ، ترامبولین، رستـوران، کافی‌شاپ، چایخانه سنتی و آلاچیـق‌ها و آب‌نما در بالاترین نقطه جهت مشاهده مناظر طبیعی و زیبای گردنه حیران، پارکینگ، فضای سبز و مجموعه تجاری از جمله خدماتیست که در این مرکز ارائه می‌شود.

حیران، بهترین مقصد برای سفر تابستانی

بی‌شک نام این گردنه زیبا و کم‌نظیر خود بیان‌کننده شکوه و عظمتی است که انسان در این منطقه احساس می‌کند. حیران جایی است که انسان از دیدن مناظرش حیران می‌ماند که آیا اینجا قسمتی از دنیا است یا قطعه‌ای از بهشت. همه گردشگران و ایرانگردان باید در سفر‌های تابستانی خود این منطقه را در ذهن داشته باشند که نباید از آن به سادگی گذشت.

آستارا در نزدیکی حیران

برای مسافران حیران، یک امکان هیجان‌انگیز دیگر هم وجود دارد و آن رفتن به شهرستان آستاراست. شهرستانی مرزی که هم جاهای دیدنی فراوانی دارد و هم برای خرید منطقه بسیار مناسبی است. این شهرستان در سواحل‌غربی دریای خزر و در شمالی‌ترین نقطه استان گیلان و آخرین نقطه مرزی ایران و جمهوری آذربایجان و از نظر جغرافیایی در مرکز منطقه تالش قرار دارد. آستارا از شرق به دریای خزر، از شمال به آستارای آذربایجان، از غرب به استان اردبیل و از جنوب به شهرستان تالش در استان گیلان محدود شده‌است.

مطالب دیگر در حوزه گردشگری را در توریسم پرس دنبال کنید.

منبع:اردبیل
  • farbod fahimi
  • ۰
  • ۰
گیلان تاریخ و طبیعت را یک جا دارد

گیلان تاریخ و طبیعت را یک جا دارد

گیلان  با زیبایی‌های منحصر‌به‌فرد و طبیعت سرسبز و دیدنی‌اش، اولین مقصد خیلی از مسافرهایی است که شمال کشور را برای سفر انتخاب می‌کنند. شهری که دیدنی‌های تاریخی‌اش از جاذبه‌های طبیعی آن چیزی کم ندارد.

خانه میرزا کوچک‌خان جنگلی

خانه میرزا کوچک‌خان جنگلی می‌تواند یکی از اولین گزینه‌های گردشگری تاریخی شما در رشت باشد. خانه‌ای که بعد از ۸۵ سال به حال خود رها شد و به صورت مخروبه در‌آمد، عاقبت در سال ۱۳۸۲ دوباره رونق گرفت و با کمک‌های مردمی و با استناد به اسناد و عکس‌های جمع‌آوری شده به همان صورت اول بازسازی شد.

 آرامگاه میرزاکوچک خان

سلیمان‌داراب، مدفن میرزا کوچک‌خان جنگلی هم هست. پس وقتی از خانه او دیدن کردید، سری هم به آرامگاهش در همین محله بزنید. بازسازی آرامگاه این بزرگمرد تاریخ مبارزات گیلان و ایران در سال ۱۳۶۰ ش مطرح شد. طرح مقبره با توجه با اصول معماری سنتی توسط دفتر‌فنی حفاظت آثار باستانی گیلان تهیه و به مرور به‌اجرا در‌آمد.

 خانه ابریشمی رشت

خانه ابریشمی از بناهای زیبای عصر قاجار و در محله صیقلان رشت واقع است. این خانه دارای دو تالار به نام‌های چینی‌خانه و تالار‌آیینه است. هر‌یک از تالار‌ها با تزئینات پُرکار آرایش یافته‌اند.

از آنجا که این بنا در گذشته به حاجی میرزای ابریشمی تعلق داشت، امروزه نیز با نام صاحب اولیه آن شناخته می‌شود.

چشمه آب‌شور لاکان

در میانه‌ جاده‌ رشت‌ – لاکان‌، در شرق‌ روستای‌ آقاداناپیر، جنگل‌ انبوه‌ و زیبایی دامن‌گسترده‌ است‌.. آب‌ چشمه‌ در حوضچه‌ای‌باتلاقی‌ می‌ریزد. دیواره‌های‌ چشمه‌ از رسوب‌های‌ آهکی‌ پوشیده‌ است‌.

آب‌ چشمه‌ به‌ علت‌ برخورداری‌ از نمک‌فراوان‌، شور است‌ و بهمین‌ سبب‌ «آب‌‌شور» نیز نام‌ گرفته‌ است‌. مردم‌ منطقه‌، چشمه‌ را مقدس‌ می‌دانند و درفصل‌ تابستان‌ برای‌ درمان‌ بیماری‌های‌ پوستی‌ با آب‌ چشمه‌ حمام‌ می‌کنند.

پل‌خشتی لوشان

پل‌خشتی لوشان در شهرستان لوشان، جنوبی‌ترین شهر استان گیلان و در مسیر رشت – قزوین در فاصله ۹۳ کیلومتری مرکز استان روی رودخانه شاهرود (یکی از شاخه‌های سفید‌رود) ساخته شده است.

 کاروانسرای لات

کاروانسرای‌ لات‌ که‌ نزد اهالی‌ به‌ کاروانسرای‌ شاه‌‌عباسی‌ نیز شهرت‌ دارد، در فاصله‌ ۳۵ کیلومتری‌ جنوب‌ شهرستان‌ رشت‌ واقع‌ شده‌ است‌. این‌ کاروانسرا فاقد کتیبه‌ است‌ ولی‌ براساس‌متن‌های‌ تاریخی‌، به‌ دستور «منوچهرخان‌ معتمدالدوله‌« در سال‌ ۱۲۴۶ هجری‌ قمری‌ ساخته‌ شده‌ است‌.

بقعه شاه‌میل لرزانافزودن تصویر از طریق آدرس

بقعه شاه‌میل لرزان در دهکده شاه‌میل لرزان خطبه‌سرا واقع و مدفن امام سلطان محمود‌شاه دینوری از اولاد زین‌العابدین‌(ع) است. این بقعه به دلیل لرزش ستون چوبی از جنس صندل که در اتاق حرم قرار دارد و دارای لرزش است، چنین نام گرفته است.

مطالب دیگر در حوزه گردشگری را در توریسم پرس دنبال کنید.

منبع:گیلان
  • farbod fahimi
  • ۰
  • ۰
سرزمین رنگ‌های ایران

سرزمین رنگ‌های ایران

چِنشت، یکی از روستاهای دهستان نهارجان بخش مود شهرستان سربیشه در استان خراسان جنوبی است. روستای چنشت به لحاظ پوشش محلی به سرزمین رنگ‌های ایران معروف است و با جاذبه‌های زیبای طبیعی، تاریخی و فرهنگی به‌عنوان یکی از روستاهای هدف گردشگری خراسان جنوبی شناخته می‌شود.

این روستا به دلیل موقعیت جغرافیایی‌اش و همچنین داشتن مردمی با آداب و رسوم ویژه، وجود امامزاده سید حامد علوی و دو غار معروف، کلکسیونی از انواع جاذبه‌های گردشگری را در خود جای داده است که در اغلب ایام سال گردشگران زیادی از استان و خارج از استان را در خود جای می‌دهد.

چنشت در میان رشته‌کوه باقران قرار گرفته و فاصله آن تا بیرجند، مرکز استان خراسان جنوبی، ۶۰ کیلومتر است. روستای چنشت در ادوار گذشته تاریخی جزو دهستان نهارجان بوده و در حال حاضر از توابع شهرستان سربیشه است. به علت وجود چهار رودخانه فصلی در این روستا، نام آن «چند شط» بوده که به مرور زمان تبدیل به چنشت شده‌است. چنشت را هم‌وزن «بهشت» می‌دانند، که پیش از این به علت زیبایی طبیعی و وجود چهار رودخانه فصلی و نیز سرسبزی آن، گروهی از دامداران در سالیان دور، این منطقه را جهت سکونت خود برگزیدند و به مرور زمان، نام کنونی را به خود گرفته‌ است.

روستای چنشت به علت قرار گرفتن در میان ۴ رودخانه و نیز کوهستانی بودن آن، دارای باغات و مزارع بسیاری است. آب و هوای آن معتدل کوهستانی بوده که از زمستان‌های سرد و تابستان‌های خنک برخوردار است.

ارتفاع آن از سطح دریا برابر ۲۱۵۰ متر است. بافت مسکونی روستا، آرامگاه یا مزار سیدحامد علوی و فرزندانش، غار چنشت و چهل‌چاه از جمله آثار تاریخی این روستا هستند. استقرار روستا در منطقه میانکوهی، چشم‌انداز کوهستانی زیبا و جذابی به آن بخشیده است. روستا در میان باغات گردو و دیگر میوه‌ها محصور شده است و مناظر زیبایی از تلفیق طبیعت و بافت مسکونی پدید آورده است.

بافت مسکونی روستا، آرامگاه یا مزار سیدحامد علوی و فرزندانش، غار چنشت و غار چهل‌چاه از جمله آثار تاریخی این روستا هستند. در این روستا و در دامنه کوه دو غار به نام غار «چنشت» و غار «چهل چاه» وجود دارد، غار چنشت در شمال روستا قرار گرفته و در اثر زمین لرزه‌های رخ داده در طول تاریخ، ایجاد شده است و حدود ۶۰ متر طول دارد.

عبور از مناطق مختلف غار چنشت به سختی امکان‌پذیر است، در این غار بازمانده اجساد، استخوان‌های درهم شکسته انسان، ابزار و پارچه، چرخ نخ‌ریسی و ظروف مربوط به هزاره دوم و سوم پیش از میلاد به چشم می‌خورد. همچنین بازمانده اجساد «سیدحامد علوی» و فرزندانش در این غار یافت شده و به بیرون غار انتقال یافته است.

غار چنشت بنا به اسناد تاریخی در سال ۶۱۴ هجری قمری توسط «سید محمد مشعشع» کشف شد، وی پس از کشف نسبت به انتقال اجساد سیدحامد علوی و فرزندانش (که از خاندان وی بودند) به بیرون این غار اقدام کرد و آرامگاهی برای آنها در روستای چنشت بنا شد. سیدحامد علوی و فرزندانش از شیعیان دوران خلافت عباسی بودند که به ناگریز در این غار پنهان شده و سرانجام توسط سربازان حکومت عباسی در داخل غار کشته ‌شدند. در دهه ۱۳۴۰ خورشیدی گروهی از زمین‌شناسان و باستان‌شناسان آمریکایی و ایرانی برای مطالعات غارهای چنشت به این منطقه می‌آیند.

در فاصله صد متری غار چنشت، غار دیگری به نام چهل چاه وجود دارد که در آن استخوان اجساد ۱۴ مرد و زن و کودک مشاهده می‌‌شود. به نظر می‌‌رسد در غار پس از پناه بردن این افراد به داخل آن، با گل اندود شده و راه فرار آنها بسته شده است.

غار چهل چاه در مجاورت غار چنشت واقع شده و بیش از هزار و چهار صد سال قدمت دارد. براساس متون تاریخی نخستین‌بار، حدود ۶۰۰ سال پیش توسط سید‌محمد مشعشع کشف شده است در وسط غار، حوضی ساخته شده از آجر و سنگ و آثار زندگی انسان مانند سفال، چوب و پارچه به‌جا مانده است.

بقعه سیدحامد علوی از اماکن تاریخی و مذهبی این روستا است. بنابر روایات، وی از فرزندان امام جعفر صادق‌(ع) بوده است که توسط عمال خلیفه عباسی در چنشت زخمی و در محل بیتوته خود یعنی غار چنشت فوت کرده است.

پس از کشف غار، نسبت به انتقال اجساد سید‌حامد علوی و دو فرزندش به درون بقعه‌ای که به این منظور ساخته شده بود، اقدام می‌‌شود. این بقعه هم‌اکنون یکی از زیارتگاه‌های مهم منطقه به‌شمار می‌‌رود. از دیگران امکان مورد احترام مردم روستا، بقعه بی‌‌بی زینب خاتون است که در هفت کیلومتری روستای چنشت واقع شده است. لباس مردم این روستا از نوع خاصی است که کمتر در نقاط دیگر استان خراسان جنوبی یافت می‌شود. البته لباس مردان در چند سال اخیر به لباس سایر مردم منطقه شبیه شده‌است. اما بزرگان و پیران از لباس دیگری که شامل یک پالتوی بلند که تمام بدن را می‌پوشد و شال سر و در برخی مواقع از کلاه معمولی استفاده می‌کنند.

در روستای تاریخی چنشت، لباس زنان آنها از رنگ‌های شاد و متنوع تشکیل شده و شامل سه قسمت چارقد قرمز یا آبی گلدار، کلاه نقره‌ای و نقره‌دوزی شده و پیراهن زنانه به رنگ‌های سبز و قرمز یا آبی است که امروزه بیشتر در مراسم‌ها از آن استفاده می‌نمایند. مردم روستای چنشت به‌ویژه زنان و دختران اغلب از پوشاک محلی و سنتی استفاده می‌‌کنند. دختران چنشتی از لباس‌های بلندی مانند دامن پاچین‌‌دار، قبای بلند، روسری و سربند و شلیته‌های خراسانی استفاده می‌کنند.

تنوع رنگ در لباس‌های محلی مردم روستا جلوه خاصی به آنها می‌‌بخشد به‌طوری که به روستا لقب سرزمین رنگ‌ها داده‌اند. شغل اصلی مردم روستا کشاورزی و دامداری است. زنان این روستا به صنایع‌دستی علاقه و اشتغال دارند. برخی از مردم به شغل قالی‌بافی و فرش‌بافی نیز اشتغال دارند و در ایام بهار و تابستان مردم به جمع‌آوری داروهای گیاهی در کوهستان‌های اطراف مشغول می‌باشند.

روستای چنشت به نسبت سایر روستاهای خراسان جنوبی، کمتر دچار تحولات و تغییرات فرهنگی شده و فرهنگ روستایی آن محفوظ مانده است. مهم‌ترین صنایع‌دستی روستای چنشت، شامل انواع فرش‌های دستباف، قالیچه‌های کوچک و گلیم‌های زیبا است ریسندگی، گیوه‌ دوزی، سبدبافی، زیلوبافی و جاجیم بافی از دیگر صنایع دستی قدیمی این روستاست که به مرور زمان به‌شدت کاهش یافته است.

سوغاتی‌‌های معروف روستای چنشت عبارتند از: زعفران، کشک محلی، زرشک، گردو و بادام خشک، میوه‌های خشک، قالیچه‌های بسیار کوچک و نوعی گبه نیز از دیگر سوغاتی‌های این روستا است. از غذاهای رایج و لذیذ این روستا می‌توان به انواع آش‌ها، آبگوشت‌های محلی، اشکنه و کشک محلی اشاره کرد.

مطالب دیگر در حوزه گردشگری را در توریسم پرس دنبال کنید.

  • farbod fahimi