آیا به سفر اعتیاد پیدا کرده‌اید؟
شاید برای برخی خوشایند نباشد؛ اما سفر کمی شبیه به موادمخدر است. نخستین‌بار که به سفر می‌روید و از آن لذت می‌برید، دوست دارید سفرتان را طولانی‌تر کنید. به مرور علاوه‌بر افزایش طول سفرتان، بر تعداد دفعات آن نیز می‌افزایید. پس از مدتی درمی‌یابید که نمی‌توانید برای دوره زمانی طولانی، سفر را از زندگی روزمره‌تان حذف کنید و در آخر روزی چشم باز می‌کنید و با تمام وجود آثار اعتیاد به سفر را در خود می‌یابید.
تعریف اعتیاد
در بیشتر منابع اعتیاد اینگونه تعریف شده است: اعتیاد پاسخ فیزیولوژیک بدن به مصرف مکرر مواد اعتیادآور است؛ در این حالت فرد هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ روانی به ماده مخدر وابستگی پیدا می‌کند و مجبور است به تدریج مقدار ماده مصرفی را افزایش دهد. همانطور که در بالا اشاره شد، معمولا در تعریف اعتیاد، آن را وابستگی روانی یا فیزیولوژیک فرد مبتلا (معتاد) به مصرف غیرطبیعی و غیرمجاز برخی مواد مانند الکل دانسته‌اند اما حقیقت اعتیاد، وابستگی بیمارگونه به هر چیزی می‌تواند باشد؛ نه صرفا به مواردی مشخص.
سفر یکی از لذت‌بخش‌ترین تفریحات محسوب میشود که نقش مهمی در تمدد اعصاب، کم‌کردن استرس و بهبود شرایط فیزیکی و روحی دارد. این کارکرد‌های مهم سفر، آن را جز مواردی قرار داده که امکان اعتیاد بدان در میان افراد جامعه بالا است. هرچند که اعتیاد به سفر ممکن است به افراد وجهه‌ای ویژه بخشیده و آنها را در نظر سایر افراد جامعه افرادی با تجربه‌تر، خوش‌مشرب‌تر و حتی ثروتمندتر جلوه دهد، اما نباید فراموش کرد که اعتیاد به بهترین چیزها در زندگی هم بدترین اتفاق زندگی هر شخصی می‌تواند باشد.
معیارهای سنجش اعتیاد به سفر
شاید بیشتر افراد با خواندن مطالب بالا به این فکر بیفتند که آیا آنها نیز به سفر اعتیاد دارند یا خیر. اعتیاد به سفر معیارهای مشخصی دارد که با سنجش آنها می‌توان از واقعیت وجود یا عدم وجود اعتیاد به سفر آگاه شد. البته باید توجه داشت که این معیارها برای همه افراد جامعه صادق نیست و داشتن یک یا چند معیار زیر دلیل محکمی برای اعتیاد به سفر نیست:
*زمانی‌که فرد از هواپیما به صورت مداوم و بیش از هر وسیله نقلیه دیگری استفاده کرده و آن را مفیدتر از همه آنها می‌داند.
*افراد شاغلی که بیش از افراد بازنشسته که دارای زمان آزاد هستند، به سفر می‌روند.
*افرادی که گذرنامه‌شان همیشه و تحت هر شرایطی همراهشان است حتی در هنگام خواب.
*افرادی که از چمدان خود همواره حتی در خانه استفاده میکنند و آن را چیزی شبیه به یکی از کمدها و کشوهای معمولی می‌دانند.
*زمانی‌که افراد به سادگی قادر به راهنمایی کردن سایرین در شهرها و کشورهایی غیر از محل زندگی خود هستند.
*افرادی که در طول سفرشان برای سفر بعدی برنامه‌ریزی و خیال‌پردازی میکنند.
*زمانی‌که فرد با نشستن بر روی هر صندلی در هر جا، ناخودآگاه به دنبال کمربند ایمنی بگردد.
*زمانی‌که فرد به هنگام برخاستن از خواب در خانه‌اش، آن را متفاوت و ناآشنا حس کند.
*افرادی که دیوار محل کارشان پوشیده از کارت‌پستال‌ها و عکس‌های سفر باشد.
*افرادی که در خانه دارای حداقل یک ساک یا چمدان از پیش بسته شده، هستند.
*زمانی‌که فرد تنها هدف از کار کردنش، به دست‌آوردن استطاعت مالی برای سفر بعدی‌اش باشد.
راهکارهای ترک اعتیاد به سفر
اگر با انگیزه خاصی چون بازرگانی، آموزشی، دیدار از اقوام و آشنایان و غیره به سفر نمی‌روید؛ به این پدیده تنها به چشم یک تفریح لذت‌بخش نگاه کنید. سعی کنید از سفر به‌عنوان وسیله‌ای برای فرار از مشکلات روزمره زندگی نگاه نکنید و اگر گاه دور شدن از خستگی‌ها و مشکلات هدف اصلی شما از سفر شد، هرگز آن را به شیوه‌ای روزمره بدل نکنید. بهتر است در چنین شرایطی برای سفر خود هدفی درخور معین کنید و با ایجاد انگیزه‌های متنوع، از تبدیل سفر به راه فرار جلوگیری کنید. این کار به شما کمک می‌کند، تا دلیلی برای سفر نداشته باشید بدان اقدام نکنید. برای مثال می‌توانید تنها برای شرکت در یک همایش یا بازدید از رویدادی ورزشی به سفر بروید و سایر زمان‌های آزاد خود را به فعالیت‌های فراغتی دیگر اختصاص دهید.
یکی دیگر از بهترین راهکارهای ترک اعتیاد به سفر، تغییر در شیوه‌های انجام آن است. اگر جزو افرادی هستید که سفرهای انفرادی به مکان‌هایی منزوی را ترجیح می‌دهید، تلاش کنید مدتی گروهی سفر کنید و یا برعکس اگر برای داشتن حس بهتر مرتبا با گروه‌های گوناگون به سفر می‌روید تا در میان جمع تایید شده و حس بهتری نسبت به زندگی شخصی‌تان داشته باشید، چند سفر را در تنهایی، به خودشناسی بگذرانید.
حذف سفرهای تکراری نیز از راهکارهای مناسب جهت ترک اعتیاد به سفر است. اگر عادت کرده‌اید مرتبا به مقصدی مشخص و با هدفی یگانه سفر کنید، تا جایی که می‌توانید از تعداد این سفرهای تکراری بکاهید. گاه برخی سفرها به شیوه‌ای مسحورانه وسوسه‌کننده هستند. در چنین مواردی خودتان می‌توانید بهترین درمانگر باشید. سعی کنید به روشی روانکاوانه دلیل این علاقه‌مندی را بیابید. در اکثر موارد این دلایل، نه‌تنها منطقی نیستند، بلکه به برخی از جنبه‌های منفی شخصیتی افراد بازمی‌گردند که شناخت آنها در از بین بردنشان نقش مهمی دارد
